Umudun Bebekleri

Umudun Bebekleri

Küllerinden yeniden doğan bir kadın; Fevziye Şehrur. İşte bu öykü, 8 yıl önce Suriye’ de başlayan savaşla zorla yerlerinden olan, kimi zaman çocuklarından, komşularından, akrabalarından vazgeçen onlarca kadın arasından sıyrılıp gelen bir kadının öyküsü.

Fevziye Şehrur ve ailesi Halep’ te 2 yıl boyunca savaşın tam içinde, bombaların arasında yaşam mücadelesi verdi ve bir gün o bombalardan bir tanesi tam da evlerinin ortasına düştü. Evleri yerle bir olan Şehrur ve ailesi Halep’ ten kaçmak zorunda kaldı. Her şeyi geride bırakarak… Normal yollardan Türkiye’ ye gelen Fevziye Şehrur ve ailesi kısa bir zaman sonra Halep’ e tekrar dönmeye karar verdi ama gittikleri Halep bıraktıkları şehirle aynı değildi. Durumun ciddiyetini gördükten sonra Şehrur, 77 yaşındaki eşi, kızı, oğlu, gelini ve 2 torununu yanına alarak Kilis’ e geldi. İşte küllerinden yeniden doğan Fevziye Şehrur’ un savaşın zulmünden kaçarken, girişimci bir kadına dönüşme öyküsü de bundan sonra başladı.

Suriye’ de terzilik ve el işlerine yeteneği olan Şehrur, sosyal medya üzerinden Toplum Merkezlerini keşfetmiş. Burada da kendi yeteneklerine uygun çalışmalar yapıldığını öğrendikten sonra, Kilis Toplum Merkezimize giderek arkadaşlarımızdan gerekli bilgiyi almış ve hemen kayıt yaptırmış. Öğretmenleri ve diğer yararlanıcılarla çok güzel ilişkiler kuran Fevziye Şehrur’ un yaptığı bebekler yavaş yavaş herkesin ilgi odağı olmuş. Bu el emeği göz nuru bebekleri arkadaşlarına, akrabalarına hediye olarak sunmaya başlamış önce, öğretmenlik yapan kızının İtalya’dan gelen bir arkadaşının da bu bebeklere talip olmasıyla, bebekler zamanla hediye olmaktan çıkıp başlı başına bir istihdam kaynağına dönüşmüş. Bebeklerini yaparken mutlu olduğunu söyleyen Şehrur aynı zamanda girişimci bir kadına dönüşmenin de mutluluğunu yaşıyor.

Aile Boyu Başarı

Şehrur ailesi aslında her bir bireyiyle şevk kaynağı. Fevziye Şehrur’ un oğlu aslen mühendis, Türkiye de mobilyacılık yapıyor, Suriye de mimar olan kızı ise öğretmen. Ailesiyle birlikte çalışmaktan, sosyalleşmeye fazla vakit bulamayan Fevziye Şehrur; “eşim çalışamıyor ama ben, kızım ve oğlum hep beraber çalışıp, evimizin ihtiyaçlarına yetişiyoruz. Dört buçuk senedir buradayız, burada kalacaksak çalışmamız ve alışmamız lazım“ diyor.

Vatan sorusu yöneltildiğinde ise, gözlerde bir yaş oluyor haliyle… Şöyle diyor bu girişimci ve güçlü kadın, herkese örnek olmasını dileyerek; “Vatan kıymetlidir! Savaş biterse dönmeyi isteriz ama insanın nerede olursa olsun çalışıp, üretmesi lazım. Allah bizden bunu istiyor. Savaştan kaçan insanlar için bu daha önemli, sürekli evde oturup, ağlayarak olmaz. Sürekli üzgün, sürekli negatif olmamalıyız.”

Savaşsız Bir Dünya İstiyorum

Toplum Merkezlerinde geçirdiği her günden mutlulukla bahsediyor, onu ve ailesini tekrar hayata döndüren bu güzel ekip için teşekkür kelimesini yetersiz görüyor. Çevresindeki herkesin kendisi gibi Toplum Merkezlerine gelmesini ve burada hayatın içinde olup, üretmelerini istiyor. Burada gördükleri ilgi, alaka ve şefkat aklına geldikçe gözlerinin içi gülüyor, aklı vatanına gidiyor ve ekliyor; “orada kalanların hep iyi olmasını, savaşın bitmesini istiyorum, herkese savaşsız bir dünya diliyorum.”